موضوع: هنگام افتادن در شانه ی خاکی جاده چه کار باید کرد؟

خوب اينكه گفتم بهترين كار رو كرده چند تا دليل داره
اولا اگه مي زد به 206 نه تنها خسارت خودش بلكه خسارت اون هم اضافه مي شد
در ثاني با اون سرعت احتمال تلفات جاني مخصوصا واسه 206 وجود داشت كه اونوقت اول يه ضرب مي ري بازداشتگاه تا بياد مشخص بشه كه مقصر كيه و اگه مقصر باشي دردسر خيلي بالا مي گيره

اينجوري كه من يادمه بهزاد جان رفته پايين و وقتي اومده بالا نزديك پيچ بوده
خوب اولين عكس العمل با توجه به abs داشتن بايد اين مي بود كه با قدرت هر چه بيشتر بدون اينكه فرمون رو ت... بده مي كوبيد رو ترمز
نزديك پيچ بايد ترمز رو ول مي كرد چون با اون تفاصيل و فرمون دادن كنترل رو از بين مي برد وقتي مي رفت تو پيچ خوب 100 در 100 under steer رو داشت
اگه از جلو 206 در كار نبود مي شد با left foot breaking ماشين رو جمع كرد البته اگر قبلا تمرين كرده بود و مهارت لازم رو داشت و در اين مواقع هيچ وقت يه چرخ رو وارد شانه خاكي نكيني چون به سرعت تعادل ماشين به هم مي خوره و اگه مجبور به رفتن به شانه بودين سعي كنين كه همزمان دو چرخ يك طرف با هم وارد شانه خاكي بشه
ولي خوب چون 206 يه دفعه در اومده اگه مي خواست over steer رو جمع كنه حتما با 206 برخورد مي كرد و ممكن بود اين برخورد در حالتي باشه كه ماشين از بقل در حال sliding باشه و انوقت حتما ماشين از روي 206 بلند مي شد و بعد از چند بار ملق زدن رو هوا با زمين برخورد مي كرد

اينجوري فكر نكنين كه خوب ماشن در مي ره يه فرمون عكس مي دي بر مي گرده يا با گاز بازي ميكن و جمعش مي كني
اينا واسه يه جايي مثل پيسته كه خيالت راحته نه گاردريلي هست نه ماشين رو به رويي
خيلي وقت ها همه اين كار ها رو هم مي كني ولي از ليميت خيلي بالا تري و تا لاستيك ها بخوان گريپ پيدا كنن كار از كار گذشته و در جاده خيلي جاها جا براي جمع كردن با فرمون عكس و جود نداره و بهتره spin بشي تا اينكه سعي در دريفت كردن يا جمع كردن over steer كني چون يا با ماشين رو بهرو تصادف مي كني يا اينكه از شونه اونور مي ري پايين

به نظر من نه اينكه بگم lfb تمرين كنين چون خوب به خيلي قطعات فشار مي ياره ولي سعي كنين اين مهارت رو به دست بيارين كه با پاي چپ بتونين مثل پاي راست گاز بدين و ترمز بگيرين چون تو اين موارد مي توني با گاز دادن با پاي راست و ترمز گيري نرم و به ميزان كم با پاي چپ ماشن رو از undeer steerو slide نجات بدين.

همونطور که می دونین شونه ی خاکی تقریبا همه ی جاده های ایران مثل شکل بالاییه! و درستش شکل پائینی! شونه ی خاکی باید همسطح آسفالت باشه تا وقت انحراف و ورود بهش راننده متوجه بشه و برگرده توی جاده اصلی!

نکته مهمی که وقت ورود به شونه ی خاکی اهمیت زیادی داره، ترمز نگرفتنه! چون ضریب اصطکاک خاک (یا شن) و آسفالت با هم فرق می کنه و معمولا فقط چرخ های یک طرف میوفتن و بعد از ترمز گرفتن ماشین میچرخه و ...

توی ایران این شونه ی خاکی اختلاف ارتفاعی با جاده داره که مانع راحت برگردوندن ماشین به جاده میشه، (شاید 10 سانت).

بهترین کار بعد از پائین افتادن از جاده و افتادن دو تا از چرخ ها توی شونه ی خاکی چیه؟

حفظ خونسردی و ادامه دادن مسیر بدون ترمز گرفتن تا جایی که بشه برگشت به جاده؟
برای ماشین هایی که abs دارن چی؟ و ...

تو جاده های دو طرفه چند حالت هست که این اتفاق میفته.
وقتی که شدیدا چرتی هستید . تو این وضعیت چون یهو شک به راننده وارد می شه ممکنه نتونه خوب ماشین رو کنترل کنه و اصطلاحا هول کنه .
زمانی که در جاده ای باریک تر از استانداردها دارید از یک تریلر یا کامیون پت و پهن سبقت می گیرید. این حالت چون راننده حواسش خوب جمع هست خیلی هول نمی کنه و ماشین رو در میاره مگه اینکه سبقت بدی گرفته باشه و ماشین از روبرو با بوق و چراغ بهش استرس وراد کنه.
حالت بعدی زمانی هست که ماشینتون خیلی میزون فرمون نیست و باهاش رفتید جاده.
و از همه بدتر اینه که برای جلوگیری از برخورد با شی یا حیوان و یا هر چیزی دیگه ای سریع فرمون می دهید. این به نظرم از همه بدتره چون در حالت های قبلی ماشین با شیب ملایمتری وارد شونه میشه ولی اینطوری یه دفعه میفته و ممکنه تو کنترل فرمون مشکلی ایجاد شه.
بچه ها اگه تجربه دیگر هم دارند بگویند.
منم با سعید موافقم.
ترمز به هیچ وجه. محکم گفتن فرمان و خارج کردن ماشین از شونه با شیب ملایم تنها راه هست. کم کردن سرعت رو اگه تولاین خودتون باشید پیشنهاد می کنم ولی اگه تو لاین اون وری و تو سبقت باشید نه به نظرم با چسبیدن فرمان و زاویه ملایم سریع برگردید تو لاین خودتون که خطر داره حسن.

مهمترين مورد توي اينجور موارد حفظ خونسرديه.. مورد بعدي اينه كه بايد فرمون رو محكم بگيريد (با دو دست)سعي كنيد فرمون رو به سمت داخل فشار بديد و از كشيدن فرمون به سمت خودتون پرهيز كنيد. نكته بعد كم كردن سرعته سعي كنيد موقع ترمزگيري چرخا قفل نكنه چون اصحكاك بين سطح لاستيك و خاك و لاستيك و آسفالت فرق ميكنه و نتيجش بهم زدن تعادل ماشين و منحرف شدنه.. اين حالتيه كه شما عجله اي واسه برگشت به روي جاده ندارين!
اما من شخصا توي رانندگي هميشه به بدترين موقعيت فكر ميكنم و سعي ميكنم واسه مقابله با بدترين آماده باشم.

فرض كنيد با 110 تا در حاليكه دوتا چرخ شما توي شونه خاكي حركت ميكنين(حالا به هر دليلي) و رسيدين به پل و شونه خاكي هم تموم ميشه.. آيا توي اين موقعيت باز ميتونين با صبر و حوصله سرعت رو تا 50-60 برسونين بعد آروم وارد جاده شين؟؟؟؟

1.توي اين موقعيت اگه خونسرد نباشين احتمال برخورد خيلي خيلي زياده، 2.حتما بايد فرمون رو محكم توي دست داشته باشين.. (اين بايد شما باشين كه به ماشين مسلطه، نه ماشين به شما) قدم آخر و سرنوشت ساز اينجاست >> براي جلوگيري از برخورد بايد به جاده برگردين.. فهميديم كه اصطكاك رو خاك و آسفلت متفاونه---- و اين توي سرعت بالا كاملا براي شما ملموس ميشه!! شما فرمون ميدين تا دو تا چرخي كه توي شونه راه در حال چرخش هست رو به آسفالت برگردونين.. دقيقا لحظه اي كه دو تا چرخ وارد جاده ميشن.. خودرو شما كمي به سمت مخالف منحرف ميشه كه سعي كنيد با كمي چرخش در جهت عكس مسير رو تصحيح كنين..

اگه سطح شونه و جاده زياد اختلاف داشتن.. بايد حتما فرمونو محكم گرفته باشين.. وگرنه لبه جاده به فرمون ضربه ميزنه و ممكنه كنترل كاملا از دستتون خارج شه و حسابي غافلگير شين!!

من بارها و بارها برای آماده بودن در موقع خطر و برای آموزش به دوستان و فرزندانم ، روش اجرای خروج از جاده با سرعت زیاد و انداختن دو چرخ سمت شاگرد به شانه جاده غیر همسطح را انجام داده ام و به آنها همین نقطه نظرات صحیح دوستان را که باید ترمز نگیرند و اگر لازم شد از ترمز استفاده شود خیلی خیلی خفیف ترمز بگیرند و باید گذاشت که سرعت خودرو تا حد دنده دو کم شود و سپس وارد به جاده شوند را انجام داده بودم . اما باور کنید وقتی با پژو 405 عملاً در جاده داراب به شیراز در یک پیچ چپگرد و نیمه شب، بدون سرنشین همراه و کاملاً در مرز بیخیالی غوطه ور و در حال طی مسیر با سرعت حدود 115 کیلومتر بودم ، وقتی چرخ عقب سمت شاگرد به شانه خاکی با اختلاف حدود 12 سانت با جاده افتاد ( نپرسید مگر آن شب این اختلاف را اندازه گیری هم کردی چون اثر کناره جاده بر لاستیک عقب از داخل تا چند روز بعد دیده میشد) سرعت گردش فرمان به چپ را ناخوداگاه برای برگشت به جاده کمی بیشتر کردم حال آنکه صحیح آن بود که فرمان را خیلی کم متمایل به راست میکردم و چرخ جلو را هم به پائین جاده میانداختم . این حرکت ناخوداگاه باعث رقص مرگ خودروی من در جاده شد ، باور نمیکردم خروج و ورود ناگهانی به جاده چنین حالتی را ایجاد میکند با اینکه کاملاً خونسردی خود را حفظ کرده بودم و از خیر سلامتی خود و ماشینم گذشته بودم و بلافاصله این احساس را که دیگر خودروهای عبوری چگونه متوجه میشوند که من درب و داغان سمت چپ جاده در سنگ و کلوخی که نور خودرو قادر به نمایش آن نبود افتاده ام ، در منتهی الیه سمت چپ جاده ، اقدام به برگشت به سمت راست نمودم اینبار همان احساس از بین رفتن اما اینبار در سنگ و کلوخهای نادیده در سمت راست بمن دست داد این دفعه شدت احساس بیشتر بود چون برگشت به جاده از سمت چپ را انجام داده بودم و متوجه شده بودم افسار همیشه رام خودرویم از دستم خارج شده و تقدیر، زندگی من و خودرویم را در دست گرفته . باور کنید تنها کسانی که حادثه برای آنها پیش آمده متوجه میشوند که دارم چه میگویم . منگی و کرختی و رخوت و خونسردی در بدن و سرعت تجزیه و تحلیل و بخاطر آوردن گذشته و حال در پیش رو و خانواده که چه خواهند شد و تاسف دیگران و غیره بسرعت در مغزم میگذشت . وقتی دوباره در منتهی الیه سمت راست اقدام به برگشت به چپ نمودم اینبار رخوت و سستی با تیر کشیدن مهره کمر و سیخ شدن موهای بدن و زوزه در گوش مثل حالتی که دندانهایتان را بر هم فشار دهید بهمراه راست شدن قامتم در پشت رل و سفت گرفتن فرمان باعث شد هوشیاریم باز گردد و اینبار کمی متوازن و کمتر بسمت چپ جاده رفتم و میتوان گفت از همان اول که پدال گاز را رها کرده بودم سرعت خودرو به زیر 100 کیلومتر رسیده بود که توانستم اصلاح مسیر را انجام بدهم . سر خوش از اینکه به بیرون جاده نیفتادم و خودروی عبوری از مقابل در آن لحظات نداشتم بدون اهمیت به لرزش پاهایم خنده عبور از مرز مردگان را با فریاد از حلقومم خارج کردم . بعد از این حادثه علاوه بر درسهای متعددی که گرفتم و اگر گفته شود حکم نصیحت پیرمردان را خواهد داشت حداقل درس اصلی آن این بود در هنگام شب نور بالا برای خودروی مقابل نیندازم ، که باعث عدم دید او و خارج شدنش از جاده و برگشت به جاده و برخورد با من شود .
دوستان در رانندگی خودرو دو حالت وجود دارد زمانیکه دارید واقعاً رانندگی میکنید و میدانید که دارید رانندگی میکنید و سایر موضوعات پیرامونتان برایتان ناواضح و مبهم اما رانندگی برایتان کاملاً واضح است در واقع در این حالت شما یک راننده هوشیار هستید و خطرات کمتر برای شما پیش می آید ولی زمانیکه دارید طی مسیر میکنید و به سایر موضوعات اطراف خود به همان اندازه رانندگیتان اشراف و احاطه دارید در این حالت نیمه هوشیار هستید و خطرات ناگهانی شما را گاهی در مواردی تا حد یک راننده ناشی تنزل خواهند داد و ممکن است موجب حوادثی شوند که برای خود شما نیز غیر قابل باور باشد . و اما وقتی که رانندگی گوشه کمی از ذهن شما را اشغال کرده است بدانید که کاملاً غیر هوشیار هستید و این احتمال که مثلاً در گودال تازه کنده شده کوچه خودتان بیفتید هم وجود دارد وگرنه زبانم لال باغیش را نگویم بهتر است . دوستان وارد میدانند راننده کسی است که قدرت هوشیاری خود را تا ساعتهای متوالی در هنگام رانندگی حفظ میکند نه سه چهار ساعت .